Mihri Rasim, Geç Osmanlı döneminde özellikle portreleriyle tanınan sanatçı kadınlardan biri olarak İstanbul, Roma, New York gibi şehirlerde yaşadı ve üretti. Aynı zamanda kendi döneminde kadın haklarının önde gelen savunucularından biriydi. 1914 yılında Osmanlı Devleti’nin kadın öğrenciler için ilk güzel sanatlar okulu olan İnas Sanayi-i Nefise Mektebi’nin kurulmasına önayak olduğu bilinmektedir. Mihri, bu okulda eğitmenlik ve yöneticilik de yaparak, tüm bürokratik kısıtlamalara ve zorluklara karşın, Nazlı Ecevit, Müzdan Arel, Fahrelnissa Zeid, Güzin Duran gibi öğrencilerini açık havada resim yapmaya ve canlı modellerle çalışmaya teşvik etti.

Geç Osmanlı’da sanatçı kimliğinin yeni yeni oluşmaya başladığı bir dönemde, Mihri Bomonti’deki atölye-evini sergi mekânı olarak kullanmıştır. Sanatçı, 1918 yılının Ekim ayında bu atölye-evde yaklaşık on gün süren bir sergi açmış, ağırlıklı olarak I. Dünya Savaşı’nda İstanbul’da ürettiği portrelerini sergilemiştir. Zekeriya Sertel’in Şişli’nin en ücra köşesinde yeşillikler içerisinde saklanmış bu küçük evdeki izlenimleri şöyledir: “Kapıdan girince esrarengiz bir yere giriyorum zannettim. Pencereler kapanmış, odalara tabloların tesirini ziyadeleştirmek üzere, elektrikle hafif bir ziya dağıtılmış, sergiye gayet sevimli bir şekil verilmişti. İlk resmi görür görmez, büyük bir sanatkârın karşısında olduğumu anladım. Her tablo üzerinde birkaç dakika tevakkuf ederek bütün bir sergiyi dolaştım. Ruhum alt üst olmuştu.” (Gizem Tongo, Ressam Mihri’nin İstanbul Söyleşisi (1919), s. 57)